-1666348987.jpg)
We zijn het adres voor het huren van basklarinetten en saxofoons.
Lyon & Healy saxofoons
We hebben op dit moment (16-11-2019) twee alt saxofoons en een tenor saxofoon van Lyon & Healy in de collectie. Aanvankelijk werden die door ons bestempeld als Martin Stencils, maar bij nader inzien blijken de alten beiden afkomstig van een relatief onbekende fabriek Couturier in Laporte in de VS. Een fabriek die vanaf 1816 net 13 jaar heeft bestaan. Op het moment van schrijven is de verzilverde gereviseerd en te koop. De Inspiration wacht op een revisie.
Hier komt een stukje Martin Story.
Buescher
Ferdinand August "Gus" Buescher is de oprichter van het bedrijf. Hij start in 1876 bij C.G in Elkhart. De instrumentfabriek van Conn. Buescher kreeg de beschikkig over een originele Adolphe Sax-saxofoon in het bezit van E. A. Lefebvre en Conn stemde ermee in een kopie van dat instrument te produceren. Hij produceerde in 1888 de eerste saxofoons voor Conn. Terwijl hij nog in dienst was bij Conn, begon hij thuis mallen te produceren en startte zijn eigen winkel. In het najaar van 1893 opende hij de Buescher Manufacturing Company in 1119 N. Main Street in Elkhart. HIj produceerde bandinstrumenten en andere metaalproducten en werkte met John L. Collins en Harry L. Young. De True Tone werd zijn handelsmerknaam.
In 1903 was er een rampzalige brand in de fabriek van Buescher. In 1904 werd het bedrijf gereorganiseerd en omgedoopt tot de Buescher Band Instrument Company. In 1916 verkocht Buescher een groot deel van zijn bedrijf aan zes zakenlieden, waaronder Andrew Hubble Beardsley. Buescher bleef president tot 1919 toen Beardsley die titel overnam. Buescher was tot 21 januari 1929 vice-president en algemeen directeur van het bedrijf, toen hij zijn functie neerlegde. In 1926 fuseerde Buescher Band Instrument Company met Elkhart Band Instrument Company (sommigen beweren dat Buescher werd gekocht door Elkhart Band Instrument), een bedrijf dat twee jaar eerder door Beardsley werd opgericht met Conn's Carl Greenleaf als secretaris-penningmeester. Het merk "Elkhart" werd door Buescher behouden voor zijn tweedelijnsinstrumenten nadat het bedrijf was ontbonden na de dood van Beardsley in 1936.
Hoewel Buescher vele soorten koperblazers produceerde, stond het bedrijf vooral bekend om zijn saxofoons die met succes concurreerden met Conn en Martin. Bueschersaxofoons werden onderscheidend met snap on polsters, gepatenteerd door Buescher in 1921, en geschroefde vergulde Norton-veren, geïntroduceerd in eind 1931. In de jaren 1920 maakte Buescher ook innovatieve, beperkte productiemodellen, zoals de rechte altsaxofoons. Buescher bleef in het begin van de jaren dertig trouw aan het concept van Adolphe Sax voor saxofoongeluid, en kreeg de gunst van de klassieke saxofonist Sigurd Rascher en de door hem beïnvloede personen. Buescher paste het geluidsconcept aan naar een groter en voller geluid dat de voorkeur had van dansorkesten en jazzmuzikanten. Onder andere in Aristocraat-model en het 400 "Top Hat & Cane" -model dat uitkwam in 1940. De Aristocraat en 400-modellen bleven populair bij professionele spelers tot in de vroege Jaren vijftig, toen instrumenten met moderne applicatguur meer in de smaak vielen. Aan het einde van de jaren vijftig was de productie van professionele saxofoons van Buescher slechts een fractie van wat hij aan het begin van het decennium was. De aanwezigheid van Buescher in de professionele saxofoonmarkt eindigde toen het in 1963 werd overgenomen door de H & A Selmer Company, hoewel een model van de "Buescher 400" nog tot halverwege de jaren zeventig werd geproduceerd.
Buescher werd de belangrijkste leverancier van studie saxofoons van de H & A Selmer Company en produceerde de overgrote meerderheid van de "Bundy" instrumenten van Selmer. De lijn van Elkhart werd voortgezet tot 1959, gevolgd door Buescher's verouderde Aristocraat-lijn. Nadat Buescher aan Selmer was verkocht, stond Selmer het gebruik van het Buescher-handelsmerk toe voor producten die werden verkocht onder het gevestigde distributienetwerk van Buescher. In de jaren zeventig daalde de marktpositie van het Buescher Aristocat / Selmer Bundy-model door concurrentie van Yamaha's modernere en efficiënter geproduceerde studieinstrumenten.
Conn
Charles Gerald Conn was oud militair (kolonel) en speelde Cornet. Na de Amerikaanse burgeroorlog startte hij diverse ondernemingen in Elkhart. IN 1874 begon hij mondstukken te maken voor cornet. In 1876 richtte hij samen met Eugene Dupont. Onder de naam Conn & Dupont en Dupont creëerde Conn zijn eerste instrument, de Four-in-One cornet. Tegen 1877 kocht Conn een leeg fabrieksgebouw op de hoek van Elkhart Avenue en East Jackson. Conn's samenwerking met Dupont werd ontbonden tegen maart 1879, maar hij had wel een aantal vakmensen uit Europa naar zijn fabriek weten te trekken. Hij breidde het bedrijf steeds verder uit zodat Coon in 1905 de grootste muziekinstrumentfabriek ter wereld was met blaasinstrumenten, strijkers en percussie.
Conn begon de productie van de eerste in Amerika gemaakte saxofoon in 1888, nadat zijn medewerker Ferdinand August Buescher hem een Adolphe Sax-saxofoon liet zien stemde hij er mee in een kopie ervan te produceren. Dat instrument was van E.A. Lefebre, een bekende solist uit de bands van Patrick Gilmore als John Philip Sousa. Na aanpassing van een aantal prototypes met advies van Lefebre, startte Conn de reguliere productie rond 1892. Conn's instrumenten werden aanbevolen door verschillende toonaangevende banddirecteurs, waaronder Sousa. Conn richtte een winkel op in New York City (1897-1902), waar instrumenten werden verkocht onder het label 'Wonder', waaronder ook door Conn gemaakte saxofoons.
In 1915 dwong de toenemende schuldencrisis van Conn hem al zijn bezittingen te verkopen aan een groep investeerders geleid door Carl Dimond Greenleaf. Conn stierf in relatieve armoede in 1931 in California.
Carl Greenleaf was president van Conn van 1915 tot 1949.Greenleaf wist de Conn-fabriek verder uit te breiden. Tegen 1917 was het personeelsbestand van de assemblagelijn toegenomen tot 550 werknemers die ongeveer 2500 instrumenten per maand maakten dankzij een nieuw hydraulisch expansieproces. In 1917 introduceerde Conn het Pan-Amerikaanse merk voor zijn tweedelijnsinstrumenten. Conn stichtte de dochteronderneming Pan American Band Instrument Company in 1919 en verhuisde later dat jaar de productie daarvan naar de oude Angledile Scale-fabriek. In 1930 werd het Pan-Amerikaanse weer samengevoegd tot Conn, maar het merk bleef in gebruik tot 1955.
Kohlerta
De firma Kolhert werd gestart in 1840 in Graslitz (of Kraslice) in Tjechosolakije (toen nog Duitsland) in de buurt van de grens met Duitsland. Kohlert produceerde als eerste het jaar 1900 ook saxofoons en onder ander stencis voor H.N. White (King) in de VS. Eind jaren 30 was Kohlert de grootste Duitse muziekinstrumentenfabriek met circa 600 werknemers. Na de tweede wereldoorlog werd het bedrijf genationaliseerd tot Amati en werd het Tjechisch. De zonen van de oprichter starten in Winnenden in Duitsland een nieuwe muziekinstrumentenwerkplaats waar ze begonnen met reparaties van muziekinstrumenten maar vanaf 1949 produceerden ze weer eigen instrumenten. Dit zijn ze blijven doen tot 1966 toen de firma failliet ging.
Beaugnier
Beaugnier is in 1927 opgericht door Emilien Beaugnier(1873) en Robert Siour in Mantes in Parijs (adres: 15-17 Rue Pasteur, Mantes-la-ville). De fabrieken van Selmer waren aan de overkant van deze straat (sinds 1920). Ook de fabrieken van Pierret waren in die buurt.
Emilio Beaugnier begon in 1920 met de productie van messing onderdelen. onderzocht ook de mogelijkheid om saxofoons te bouwen. In 1921 bouwde hij de nodige gereedschappen en startte in januari 1922 met productie van onderdelen en rond 1925 met de productie van Beaugnier saxofoons.
Beaugnier had op de top 200 arbeiders en bouwde tot in de jaren 70 saxofoons. Beaugnier bouwde veel stencils. Onder andere voor Vito, Antoine Courtois, Noblet, Schenkelaars en Olds.
Beaugnier is overgomen door Leblanc in 1950.
Kies via het showroom menu voor foto's van beaugnier saxofoons.
Links
- Serienummers: http://www.doctorsax.biz/beaugnier_ser_nos.htm
Keilwerth history
Julius Keilwerth leerde het vak in het bedrijf van Kohlert in Graslitz, Tsjechoslowakije. Na deze leertijd richtten Julius Keilwerth en zijn broer, Max, rond 1925 of 1926 een werkplaats in hun huis op. Ze fabriceerden voornamelijk saxofoons voor Adler en FX Hüller. Het bedrijf van Julius Keilwerth groeide en werd een van de grootste saxofoonproducenten in Europa aan het begin van WO II, met ongeveer 150 werknemers.
Na de tweede wereldoorlog in 1948 werden de oude Julius Keilwerth-productiefaciliteiten in Graslitz, nu Kraslice, onderdeel van het Tsjechische Amati-collectief, maar de eerste saxofoons die Amati verkocht, waren nog steeds voorzien van het handelsmerk "JGK - Best in the World", met de modelnaam " Toneking " en Julius Keilwerth serienummers.
Julius Keilwerth verhuiste naar Nauheim, Duitsland en begon daar een nieuw bedrijf.
In de loop van 1986 nam Keilwerth jazzsaxofonist Peter Ponzol in dienst om de hoornserie voor de moderne jazzscene nieuw leven in te blazen. Tegen het einde van de jaren tachtig had Keilwerth hun SX90-lijn van hoorns geproduceerd en kreeg ze bijval van enkele van de grootste namen in de jazz van dat moment.
Boosey & Hawkes kochten Keilwerth in 1989 en fuseerden het bedrijf met Schreiber in 1996. Het gecombineerde bedrijf werd in 2003 verkocht aan The Music Group. In 2006 werd The Music Group verbroken en Schreiber & Keilwerth werd een onafhankelijk bedrijf. In maart 2010 diende Schreiber & Keilwerth faillissement in. Op 1 augustus 2010 werden ze overgenomen door Buffet Crampon.
Pierret
Een van de minder bekende merken die een mooie kwaliteit saxofoons maakte is Pierret. Er is een kleine groep liefhebbers die hier bekend mee is en sommigen weten precies welke saxofoons van Pierret echt interessant zijn.
Louis Joseph PIERRET was een voormalig werker van het bedrijf MILLEREAU en BESSON toen hij in 1906 in Parijs zijn in saxofoons gespecialiseerde onderneming L. PIERRET &Cie oprichtte .
De ontwerpers waren Henri en Roger Junck.
Pierret werkte nauw ssamen met Beaugnier en Sax.
In de beginjaren had het bedrijf een betere reputatie dan Selmer, maar in 1950 is het door Selmer overgenomen. Waarschijnlijk zijn er tot in de jaren 60 saxofoons gemaakt. Het bedrijf overleefde de grote concurrentie uit Japan niet.
Rond 1972 stopte het bedrijf.
Pierret maakte vaak standaard saxofoons en daarnaast bijzondere modellen met speciale applicatuur zoals een altissimo F klep en trill kleppen of een microtuner neck. De ontwerpen hebben vaak eigenzinnige ideeen en dat maakt een merk interessant.
Vooral de modellen van de jaren 20 en 30 zijn goed met name Vibrator en Modele 5, 5s en Modele 6 en van de Artiste Competition is een goede recentie te vinden op de site van Steven Howard.
Er zijn geen serienummer lijsten te vinden en er is weinig logica te vinden in de volgorde van de verschillende type.Maar afgaande op wat ik in handen heb gehad en op internet zie is/wordt de onderstaande tabel opgesteld/bijgehouden.
Modellen
In de showroom staan enkele Pierret die mijn werkplaats zijn gepasseerd.
Links
- https://bassic-sax.info/version5/vintage-saxes/european-made-saxes/pierret/
- https://www.hagstrom.org.uk/52Cat/1952hagcat38.htm
- http://www.saxpics.com/?v=man&manID=16
- http://www.shwoodwind.co.uk/Reviews/Saxes/Alto/Pierret_Competition_alto.htm
- http://saxofjazz.eklablog.com/les-saxophones-pierret-c25072242
- http://luthiervents.blogspot.com/2011/03/saxophone-louis-pierret-cet-article-est.html
- http://www.saxophone-vintage.com/?option=com_content&view=article&id=25
Kies in het menu voor Dolnet saxofoons
Schenkelaars saxofoons
De Nederlandse muziekinstrumenten fabriek Schenkelaars werd in 1928 gesticht door Harrrie Schenkelaars. Naast Kessels in Tilburg was het ooit de tweede muziekinstrumentenfabriek in grootte in Nederland. Over de herkomst en de kwaliteit van de Schenkelaars saxofoons bestaat veel onduidelijkheid. Op deze pagina verzamel ik de informatie die in her en der vind en doe ik een poging de serienummers te koppelen aan de herkomst.