Buescher

Ferdinand August "Gus" Buescher is de oprichter van het bedrijf. Hij start in 1876 bij C.G in Elkhart. De instrumentfabriek van Conn. Buescher kreeg de beschikkig over een originele Adolphe Sax-saxofoon in het bezit van E. A. Lefebvre en Conn stemde ermee in een kopie van dat instrument te produceren. Hij produceerde in 1888 de eerste saxofoons voor Conn. Terwijl hij nog in dienst was bij Conn, begon hij thuis mallen te produceren en startte zijn eigen winkel.  In het najaar van 1893 opende hij de Buescher Manufacturing Company in 1119 N. Main Street in Elkhart. HIj produceerde bandinstrumenten en andere metaalproducten en werkte met John L. Collins en Harry L. Young. De True Tone werd zijn handelsmerknaam.

In 1903 was er een rampzalige brand in de fabriek van Buescher. In 1904 werd het bedrijf gereorganiseerd en omgedoopt tot de Buescher Band Instrument Company. In 1916 verkocht Buescher een groot deel van zijn bedrijf aan zes zakenlieden, waaronder Andrew Hubble Beardsley. Buescher bleef president tot 1919 toen Beardsley die titel overnam. Buescher was tot 21 januari 1929 vice-president en algemeen directeur van het bedrijf, toen hij zijn functie neerlegde. In 1926 fuseerde Buescher Band Instrument Company met Elkhart Band Instrument Company (sommigen beweren dat Buescher werd gekocht door Elkhart Band Instrument), een bedrijf dat twee jaar eerder door Beardsley werd opgericht met Conn's Carl Greenleaf als secretaris-penningmeester. Het merk "Elkhart" werd door Buescher behouden voor zijn tweedelijnsinstrumenten nadat het bedrijf was ontbonden na de dood van Beardsley in 1936.

Hoewel Buescher vele soorten koperblazers produceerde, stond het bedrijf vooral bekend om zijn saxofoons die met succes concurreerden met Conn en Martin. Bueschersaxofoons werden onderscheidend met snap  on polsters, gepatenteerd door Buescher in 1921, en geschroefde vergulde Norton-veren, geïntroduceerd in eind 1931. In de jaren 1920 maakte Buescher ook innovatieve, beperkte productiemodellen, zoals de rechte altsaxofoons. Buescher bleef in het begin van de jaren dertig trouw aan het concept van Adolphe Sax voor saxofoongeluid, en kreeg de gunst van de klassieke saxofonist Sigurd Rascher en de door hem beïnvloede personen. Buescher paste het geluidsconcept aan naar een  groter en voller geluid dat de voorkeur had van dansorkesten en jazzmuzikanten. Onder andere in  Aristocraat-model en het 400 "Top Hat & Cane" -model dat uitkwam in 1940. De Aristocraat en 400-modellen bleven populair bij professionele spelers tot in de vroege Jaren vijftig, toen instrumenten met moderne applicatguur meer in de smaak vielen. Aan het einde van de jaren vijftig was de productie van professionele saxofoons van Buescher slechts een fractie van wat hij aan het begin van het decennium was. De aanwezigheid van Buescher in de professionele saxofoonmarkt eindigde toen het in 1963 werd overgenomen door de H & A Selmer Company, hoewel een model van de "Buescher 400" nog tot halverwege de jaren zeventig werd geproduceerd.

Buescher werd de belangrijkste leverancier van studie saxofoons van de H & A Selmer Company en produceerde de overgrote meerderheid van de "Bundy" instrumenten van Selmer. De lijn van Elkhart werd voortgezet tot 1959, gevolgd door Buescher's verouderde Aristocraat-lijn. Nadat Buescher aan Selmer was verkocht, stond Selmer het gebruik van het Buescher-handelsmerk toe voor producten die werden verkocht onder het gevestigde distributienetwerk van Buescher. In de jaren zeventig daalde de marktpositie van het Buescher Aristocat / Selmer Bundy-model door concurrentie van Yamaha's modernere en efficiënter geproduceerde studieinstrumenten.