Hoge D-klep voor Conn Sopraan

Na een tijdje wat andere klussen in huis (een nieuw houten aanrechtblad en binnenschilderwerk) ben ik maar weer eens aan een saxofoon klus begonnen. Wel mooi een Conn New Wonder Sopraan uit de jaren '20 waarvan de hoge D klep mist. Dat is wel jammer natuurlijk. Ik ben heel benieuwd hoe de sax klinkt als die weer compleet is.

De plaatjes hieronder zijn van de derde poging. De eerste poging werd te lelijk en bij de tweede poging, die wel geslaag leek, bleek dat het indrukken van de D de hoge F ook te worden ingedrukt. Dat is niet de bedoeling. De constructie moet anders. Op de foto is net een klein pilaartje te zien waarop de hoge D# klep en ook de hoge D klep moeten eindigen.

Het begint allemaal met een stuk messing staf. Die moet uiteindelijk in een strakke hoek van 90 graden worden gebogen. Bij koud buigen is de kans op breken te groot. Ik stook de staf heet op de plek waar die moet buigen en tik rustig met een hamertje de staf in een hoek van 90 graden. Omdat de hoek een vrij korte bocht moet maken corrigeer ik dat door om en om beide zijden in de bankschroef te klemmen.

Het uiteindelijke resultaat is een mooi strakke hoek.

Dan teken ik de ruwe vorm af. Dat gaat het handigst door een sticker op het messing te plakken. De D# klep kan daar mooi bij als voorbeeld dienen.

Dan maak ik eerst een holle as van een rondstaf van 4mm. Op de draaibank verklein ik doe tot 3.5mm en met een boortje maak ik daar een passend gat ik van 2,1mm. De buitenzijde schuur ik op de draaibank met schuurpapier 400.

In mijn verzameling boortjes de best passende zoeken en zo recht mogelijk dat gat op de juiste plek boren.

Dan de ruwe vorm uit messing staf zagen en slijpen. Dat gaat toch wel heel makkelijk met een drempeltool. Maar het is altijd uitkijken dat je niet te veel weghaalt. Voor het fijne werk doe ik het toch liever met een paar kleine vijltjes.

De cup had ik al eerder gemaakt op de draaibank van een 10mm busje met m8 binnendraad wat kant en klaar in de bouwmarkt verkrijgbaar is. 

Na een uurtje vijlen en even hardsolderen begint het toch al wat te lijken.

Vervolgens een strook messing er op solderen die in de vorm van een toets wordt geslepen.
Dat gaat vrij snel met een dremelachtige multitool.

Het haakje voor de naaldveer maak ik door een strip messing loodrecht op de buis te solderen die daarna in vorm wordt geslepen.

En na vervolgens nog wat passen, meten en bijwerken is er eindelijk het moment waarop deze sopraan na lange tijd weer spreekt: kicken!!!